Μινωική τέχνη

Καμαραϊκά Αγγεία

Κεραμική της Μεσομινωικής περιόδου που διακρίνεται για την πολύχρωμη διακόσμησή της και την υψηλή καλλιτεχνική της ποιότητα. Παραγόταν προφανώς σε ανακτορικά εργαστήρια (κυρίως στην Κνωσό και τη Φαιστό) και εξαγόταν στην Αίγυπτο και τη Συροπαλαιστίνη. Το επίθετο "καμαραϊκός" προέρχεται από τον τόπο εύρεσης της πρώτης μεγάλης ομάδας αυτών των αγγείων στην Κρήτη, το σπήλαιο των Καμαρών στις νότιες παρυφές του Ψηλορείτη. 

Ρυτά Αγγεία

Τα ρυτά είναι τα αγγεία  στα οποία οι Μινωίτες  έβαζαν υγρά και είχαν στο πάνω μέρος τους μία οπή για να χύνεται το υγρό Ήταν μεγάλα με κεφαλή ζώου και τα χρησιμοποιούσαν σε τελετές. 

Σφραγιδόλιθοι

Σφραγιδόλιθος ονομάζεται συνήθως πολύτιμος λίθος μικρού σχήματος που φέρεται σε δακτυλίδι ή αυτόνομα ως σφραγίδα.
Ο σφραγιδόλιθος φέρει κυρίως έγγλυφες, και σπάνια ανάγλυφες, παραστάσεις με σύμβολα ή γράμματα και χρησιμοποιούνταν για τη σφράγιση επιστολών ή διαταγμάτων.
Τέτοιοι σφραγιδόλιθοι βρίσκονται από τη πρότερη αρχαιότητα στην Αίγυπτο, Βαβυλωνία και Ασσυρία καθώς και στην προϊστορική Ελλάδα, στη Μινωική και Μυκηναϊκή εποχή. Κατά τους κλασικούς χρόνους οι σφραγιδόλιθοι φέρονταν πλέον σε δακτυλίους (δακτυλίδια)
Οι σφραγιδόλιθοι επινοήθηκαν για ασφάλεια και τα ποικίλα σχέδια παρείχαν ένα έμβλημα προσωπικού προσδιορισμού. Στη διαμόρφωση των σκηνών που απεικονίζονται υπάρχουν στοιχεία χρήσης των ενισχυμένων γυαλιών για χάραξη. Ποικίλα υλικά χρησιμοποιήθηκαν, συμπεριλαμβανομένου του ελεφαντόδοντου και του κόκαλου. Μετά από το 1600 π.Χ., οι πολύτιμες και ημιπολύτιμες πέτρες αντικαταστάθηκαν, για τους πλούσιους πολίτες, από δαχτυλίδια πολύτιμων μετάλλων. 

Εντυπωσιακά θέματα από τον κόσμο της φύσης, της θάλασσας και της λατρευτική ζωή χαράσσονται με πολλές λεπτομέρειες στην επιφάνεια σκληρών ημιπολύτιμων λίθων. Συχνά παραστάσεις χαράσσονται σε χρυσά δαχτυλίδια που χρησιμοποιούνται σαν σφραγίδες.

Μεταλλοτεχνία

Η μεταλλοτεχνία της περιόδου έδωσε πάρα πολλά ειδώλια ζώων και λατρευτών που παριστάνονται πολύ δυναμικά σε στάση προσευχής και φέρουν περίτεχνες κομμώσεις και φορέματα.
Εκτός όμως από την κατασκευή ειδωλίων, μεγάλη υπήρξε και η ανάπτυξη της κατασκευής χάλκινων σκευών, αγγείων και εργαλείων, όπως μεγάλα πριόνια και αξίνες, καθώς και όπλα για κυνήγι και τελετουργίες

Τα πιο εντυπωσιακά δείγματα μεταλλοτεχνίας αποτελούν όμως τα προϊόντα της χρυσοχοΐας. Η ποικιλία τους γίνεται μεγαλύτερη και η τεχνική κατασκευής φτάνει σε αξεπέραστο σημείο. Τα περιδέραια κατασκευάζονται από ψήφους που παριστάνουν άνθη, φυτά και μικρά ζώα και οι καρφίτσες των μαλλιών ανοίγουν συχνά σε κάλυκες ή στεφάνια λουλουδιών. 

Κεραμική

 
Στην κεραμική, τα σχήματα των Μεσομινωικών χρόνων συνεχίζονται και στην Υστερομινωική περίοδο. Έτσι συνηθισμένες είναι οι τσαγιέρες, οι πρόχοι, τα σφαιρικά και κωνικά κύπελλα και οι αμφορείς. Υπάρχουν επιπλέον αγγεία για ειδικές χρήσεις όπως κωνικά, σφαιρικά και ζωόμορφα ρυτά, ανθοδοχεία και θυμιατήρια. Τα αγγεία έχουν λεπτά τοιχώματα, όχι όμως σε τέτοιο βαθμό ώστε να μπορούν να συγκριθούν με τα Καμαραϊκά της προηγούμενης περιόδου.
Η διακόσμηση της επιφάνειας παρουσιάζει αυτή την περίοδο μεγάλη διαφοροποίηση από την προηγούμενη. Η πολυχρωμία του καμαραϊκού ρυθμού σιγά-σιγά εγκαταλείπεται και επικρατεί τελικά η χρήση σκοτεινού χρώματος σε ανοικτό βάθος. Τα θέματα είναι φυτικά, όλων των ειδών τα άνθη και φυτά πλαισιώνονται από τόξα, πλέγματα και σπείρες ή βρίσκονται ελεύθερα στον χώρο. Ο ρυθμός αυτός εξαιτίας της μεγάλης αγάπης των μινωιτών να χρησιμοποιούν θέματα από την φύση για τη διακόσμηση των αγγείων, ονομάστηκε 'φυτικός'. Στη συνέχεια το θεματολόγιο αυξάνεται και περιλαμβάνει στοιχεία από τον κόσμο του βυθού. Πρόκειται για το θαλασσινό ρυθμό που αποδίδει με φυσικό τρόπο χταπόδια, ναυτίλους, αστερίες, κοράλλια, σφουγγάρια και άλλα πλάσματα της θάλασσας.  

Τόσο μεγάλη ήταν η ζήτηση των κρητικών αγγείων στις ακτές του Αιγαίου, ώστε στην Υστερομινωική εποχή η κατασκευή τους έγινε αληθινή βιομηχανία και άπειρα προϊόντα της έφτασαν στην Αίγυπτο, τη Συρία και την Ελλάδα, όπου και βρέθηκαν στις ανασκαφές.

Λιθογλυφία και πλαστική

Στη λιθογλυφία, με την τελειοποίηση της τεχνικής της λάξευσης της σκληρής πέτρας, οι λιθοξόοι χρησιμοποιούν φλεβωτά πετρώματα τα οποία μετασχηματίζουν σε ποικίλα σπονδικά αγγεία και οικιακά σκεύη. Πολλές φορές τα αγγεία κατασκευάζονται όχι ολόκληρα αλλά σε κομμάτια, χωριστά επεξεργασμένα, τα οποία ενώνονται στη συνέχεια με ειδικούς τένοντες, εσωτερικά μεταλλικά στελέχη, ακόμα και ειδικές κόλλες που δεν άφηναν να διαφεύγει το υγρό περιεχόμενο.
Στην πλαστική χρησιμοποιούνται ποικίλες πέτρες, αλλά και άλλα υλικά όπως το ελεφαντόδοντο και η φαγεντιανή. Με αυτά τα υλικά που είναι πιο ευκολοδούλευτα οι καλλιτέχνες αποδίδουν καλύτερα τις μορφές, τα ενδύματα και τις κομμώσεις.