Ατλαντίδα


Ήπειρος ή νησί που λέγεται ότι καταποντίστηκε στην αρχαιότητα. Πρώτη φορά γίνεται λόγος για την Ατλαντίδα στους διαλόγους του Πλάτωνα «Τίμαιος» και «Κριτίας». Εκεί ο Κριτίας αφηγείται όσα άκουσε από τον παππού του για τη συνομιλία του Σόλωνα με Αιγύπτιους ιερείς. Όταν ο Σόλωνας τους μίλησε για τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, εκείνοι του είπαν πως είχαν γίνει πρωτύτερα τρεις άλλοι πολύ μεγαλύτεροι κατακλυσμοί, σ’ έναν από τους οποίους εξαφανίστηκε η Ατλαντίδα. Στο «Τίμαιο» ο Πλάτωνας λέει, πως μπροστά στο στόμιο που ονομάζεται Στήλες του Ηρακλή υπήρχε νησί με ισχυρή δύναμη, που ονομαζόταν Ατλαντίδα. Η έκταση της γης που κατείχε το νησί αυτό μπορούσε να λέγεται ήπειρος. Ο Πλάτωνας (427-347 π.Χ.) παρουσιάζει την Ατλαντίδα στενόμακρη, από ανατολή και δύση. Μπορούσε, γράφει, να την διασχίσει, όποιος ήθελε, περπατώντας 18 μερόνυχτα. Περνώντας ύστερα με πλοίο από μερικά άλλα νησιά, να φτάσει στην απέναντι ήπειρο. Εννοεί την Αμερική. Ο Πλάτωνας βέβαια δεν ήξερε την Ατλαντίδα. Αν και η ιστορία του Πλάτωνα φαίνεται σαφής στους περισσότερους μελετητές, μερικοί προτείνουν ότι η περιγραφή του εμπνεύστηκε από παλιότερες παραδόσεις. Κάποιοι υποστηρίζουν πως ο Πλάτωνας βασίστηκε σε προηγούμενα γεγονότα, όπως την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης ή τον Τρωικό πόλεμο, ενώ άλλοι επιμένουν ότι έλαβε έμπνευση από τα σύγχρονά του γεγονότα όπως την καταστροφή της Ελίκης το 373 π.Χ. και την αποτυχημένη εισβολή της Σικελίας το 415-413 π.Χ. Ο Αριστοτέλης είχε τη γνώμη ότι η αφήγηση του Πλάτωνα δεν είχε καμία αληθινή βάση.

Στους παρακάτω συνδέσμους θα δείτε, από το αρχείο της ΕΡΤ, τις προσπάθειες ξένων ειδικών για την ανακάλυψη της μυθικής ατλαντίδας στον χώρο του Αιγαίου.

Ο Κουστώ ψάχνει στο Αιγαίο την Ατλαντίδα

Συνεργείο Ιαπώνων κινηματογραφιστών αναζητά την Ατλαντίδα στο Αιγαίο.

  

Οι μαρτυρίες

1.Οι Άτλαντες εξουσίαζαν πολλά νησιά γύρω από την Ήπειρό τους, στον Ατλαντικό Ωκεανό, γράφει ο Διόδωρος Σικελιώτης στο έργο του «Βιβλιοθήκη Ιστορική» και επεκτάθηκαν και στις Μεσογειακές χώρες. Αυτά βεβαιώνουν, συμπληρώνει εκτός από τον Πλάτωνα και οι Όμηροι, Ηρόδοτος, Αισχύλος, Φίλωνας, Αρίσταρχος, Κράτης και Απολλόδωρος.

2.Ο Ποσειδώνιος, δάσκαλος του Κικέρωνα, έλεγε ότι αν υπήρχαν θρύλοι πως πιο πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες βρίσκονται μια μεγάλη έκταση στεριάς που αποκαλούνται «Ποσειδωνίς» ή «Ατλάντα», πλάτους 3000 σταδίων και μήκους 2000 σταδίων.

3.Ο γεωγράφος Μάρκελλος στη «Συλλογή Ταξιδιωτών» μιλάει για 7 νησιά του Ατλαντικού Ωκεανού, το ένα από τα οποία ήταν ιερό, του Ποσειδώνα. Οι κάτοικοι ενός από τα μικρά νησιά που σώθηκαν, διατηρούσαν από τους προγόνους την ανάμνηση ενός εξαιρετικά μεγάλου βασιλείου που ονομάζονταν Ατλαντίδα. Αυτό κυβερνούσε όλα τα νησιά του Ατλαντικού Ωκεανού.     

                                                                            
4.Ο Στράβωνας στα «Γεωμετρικά» του δέχεται ότι «η Ατλαντίς νήσος εις τα απώτατα δυσμικά μέρη …» ήταν πραγματικότητα.

5.Τα τοπωνύμια Άτλας-Αντιάτλας (βουνά Μαρόκου),Ατιτλάν (Γουατεμάλας), Τλακοπάν, Τενοτσιτλάν, Μίτλα, Έλτα (Μεξικού) κλπ είναι όλα παράγωγα του άτλα.

6.Οι φυλές Αζτλάν,Ναχουατλακάτλοι πρόγονπι των Αζτέκων,Τολτέκων και Μάγιας και οι Θεοί τους Κουετζαλκοάτλ(ιπτάμενος),Μιξκοάτλ και Τλαλόκ και οι παραδοσιακοί τους γίγαντες Ατλάν και Τείτάνι(Τιτάνες) γνωστοί από τα πανάρχαια χρόνια και στο Μεσογειακό χώρο.


7.Οι παραδόσεις των λαών της Κεντρικής Αμερικής και της Β.Δ. Αφρικής, για καταποντισμό ενός μεγάλου νησιού του Ατλαντικού.   Αλλά εκτός τις μαρτυρίες παλαιοτέρων,τις παραδόσεις και τη μυθολογία των αρχαίων λαών, το γεγονός ότι η Ατλαντίδα υπήρχε στον Ατλαντικό Ωκεανό επιβεβαιώνεται και από σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν μετά από ανασκαφές και έρευνες.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΣ

Οι Αιγύπτιοι περιέγραψαν την Ατλαντίδα ως ένα νησί περίπου 700 χλμ σε πλάτος, αποτελούμενο κυρίως από βουνά στο βόρειο μέρος και κατά μήκος της ακτής,και με μια μεγάλη στενόμακρη πεδιάδα στα νότια που «εκτείνεται σε μια κατεύθυνση 3.000 στάδια (600 χμ) και 2.000 στάδια (400χμ) στην άλλη».Το νησί έμοιαζε να αποτελείται από μια σειρά ομόκεντρων δακτυλίων γης ,που χωρίζονται μεταξύ τους από στενές θαλάσσιες ζώνες.Κάθε πέρασμα προς την πόλη φρουρούνταν  με πύλες και πύργους, και λευκή και τείχη περιτριγύριζαν κάθε δακτύλιο γης.Τα τείχη ήταν κατασκευασμένα από κόκκινη,λευκή και μαύρη πέτρα που έβγαλαν από τις τάφρους ,και ήταν επικαλυμμένα με μπρούτζο,κασσίτερο και ορείχαλκο αντίστοιχα...Η μορφή της πρωτεύουσας της Ατλαντίδας μοιάζει περισσότερο με παραμύθι, εντυπωσιακό για την λαμπρότητα των κατασκευών της και γοητευτικό για τους θρύλους που το τυλίγουν. Το σημαντικότερο τμήμα της πόλης ήταν ένας μεγάλος λόφος στο κέντρο του οποίου υψωνόταν ο ναός του Ποσειδώνα. Ο ναός αυτός “φιλοξενούσε” ένα αριστουργηματικό έργο τέχνης, το χρυσό άγαλμα του Θεού της θάλασσας και προστάτη της Ατλαντίδας, πάνω σ΄ένα άρμα που το οδηγούσαν έξι επίσης χρυσά φτερωτά άλογα. Ο ναός που χαρακτηριζόταν για τον πλούτο και τη διακόσμηση του ήταν παράλληλα και ένα σπουδαίο διοικητικό κέντρο, αφού σ΄αυτόν συγκεντρωνόταν κάθε έξι χρόνια οι ηγεμόνες της Ατλαντίδας για να προσφέρουν θυσίες στον Ποσειδώνα. Παράλληλα έπαιρναν εκεί τις σημαντικές αποφάσεις για την διοίκηση της ηπείρου, αποφάσεις που καταγραφόταν σε χρυσές πλάκες και έμεναν στο ναό.
         Στην πεδιάδα, γύρω από τον λόφο είχε κατασκευαστεί ένα περίπλοκο σύστημα καναλιών μήκους εννιά χιλιομέτρων το οποίο αναπτύσσονταν κυκλικά και επέτρεπε το πέρασμα πλοίων από την μια ζώνη στην άλλη, την ύδρευση της εύφορης πεδιάδας και φυσικά την επικοινωνία των κατοίκων από τη μια ζώνη στην άλλη με την χρήση διώρυγων. Οσο για τα τεχνολογικά επιτεύγματα που υπήρχαν σε αυτή την ήπειρο οι αναφορές που έχουν καταγραφεί ανα τους αιώνες προκαλούν αν μη τι άλλο έκπληξη για το θαυμαστό επίπεδο τεχνογνωσίας. Οι αναφορές αυτές άλλοστε σε συνδυασμό με όλα τα υπόλοιπα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την “ταυτότητα” της Ατλαντίδας οδήγησαν στη θεωρία  ότι η ήπειρος αυτή ήταν ουσιαστικά ο αρχέγονος πολιτισμικός πυρήνας της ανθρωπότητας από τον οποίο διασώθηκαν χάρη στη διαφυγή των ιερέων της που είχαν διαισθανθεί τη καταστροφή, κάποια σημαντικά στοιχεία που διαμόρφωσαν αργότερα τους άλλους πολιτισμούς Στράφηκαν ενάντια σε άλλους εύπορους λαούς με σκοπό να τους υποτάξουν.Στράφηκαν και εναντίον των Αθηναίων.Την πρώτη φορά ηττήθηκαν οι Άτλαντες. Όμως επέστρεψαν πάλι και πάλι,ώσπου οι Αθηναίοι τελικά λύγισαν. Οι θεοί τότε εξοργίστηκαν με τους άφρονες Άτλαντες κι αποφάσισαν να τους συμορφώσουν. Η τιμωρία τους ήταν ο ολοκληρωτικός αφανισμός. Μέσα σε μια νύχτα έριξαν όλη την οργή επάνω τους,με αποτέλεσμα το μόνο που έμεινε από τον πάλαι ποτέ περίλαμπρο πολιτισμό της Ατλαντίδας να είναι μάζες από λάσπη και πυκνούς καπνούς. Αυτή τη μία νύχτα λέγεται πως ο άξονας της γης μετατοπίστηκε. Η ήπειρος της Ατλαντίδας χτυπήθηκε από καταστροφικούς σεισμούς και τέλος καταποντίστηκε και χάθηκε για πάντα στον σκοτεινό ωκεανό. 

Make a Free Website with Yola.